تنگ غروب است
 و دلتنگی
 بسان حزن گویای حیاط مدرسه ای تعطیل
 روح را
به سوی غربت مجهولی می خواند
 و هزاران کلام ناگفته
 در هجوم یادها
 به یک آه ... بدل می شود
 تا شمع گونه
از فراز خویش
فرود اید